Toin Duijx: Wat was het heerlijk om de trilogie die ik als jeugdboeken zo graag las, in deze bewerking voor volwassenen te lezen. Ik heb de tekst niet naast die van de jeugdroman gelegd, en wilde dat ook niet, want ik wilde vooral opnieuw genieten van het leven van Daan List, waarbij ik vaak moest denken aan verhalen die Imme Dros en Harrie Geelen mij vertelden als ik bij hen in Hilversum op bezoek was. De trilogie eindigt zo mooi dat ik het citeer: ‘Al zou ik over alle zeven zeeën gaan en de mooiste plaatsen van de wereld zien, al zou ik rijk en beroemd worden en ateliers en huizen hebben in New York en Rome en Parijs, al zou ik honderd jaar worden, ouder dan honderd jaar, al zou er niemand meer op het dorp wonen die mij nog kende, elke reis zal een omweg zijn naar hier en dat zal niet veranderen zo lang ik leef.´

John Jansen van Galen in Argus: ‘Imme Dros is een verteller bij uitstek. Op welke pagina je ook begint. Je wordt meteen meegesleurd.’

Truusje Vrooland: ‘Hartverwarmend, fijn van taal, authentiek en overtuigende psychologie.’

Toon Tellegen: Elke reis is een omweg naar hier sleepte me mee naar de jaren vijftig van de vorige eeuw, toen ik zo oud was als Daan List. Oudeschild op Texel deed me denken aan den Briel op Voorne-Putten, waar ik woonde. Ik zat bij Daan in de klas, ging met hem zwemmen en was verliefd op dezelfde meisjes als hij. En terwijl hij tekende, schreef ik gedichten… Ik wou dat er nog een vierde en een vijfde deel was: ik weet hoe het verder is gegaan met mij, maar met Daan, dát zou ik zo graag willen weten,..